یک سال دگر ز عمر ما آمد سر
اسباب کشیدیم به یک سال دگر
چون خودرو ملی قراضه، ما نیز
باز افتادیم یک مدل پایین‌تر!
***
در اول عید سال چون شد تحویل
آورد هجوم لشکری از فامیل
یک ساعت بعد، خانه‌ام شد خالی
از میوه و شیرینی و پول و آجیل!
***
هر چند که داده شد بسی وعده‌ی گنج
شد عیدی ما یکصد و هفتاد و پنج
امسال هم ار نشد برایت تنبان
شرمنده‌ام، ای فاطی‌جان! از بنده‌ نرنج!
***
یک پاره حقوق و عیدی شندرغاز
کردند ز جیبم شب عیدی، پرواز
ای وای! که باز ماه فرودین است
ماهی که دراز گشته چون گردن غاز
***
در سال جدید نیز، مانند پار
خواهند نمود لطف‌های بسیار
سرتاسر سال، وعده‌ی مسئولان
صبحانه شود به ما و شام و ناهار!
***
در دشت، چو «سیزده» نشیند بر تخت
افتند همه دخترکان یاد بخت
لیکن حالا که قحطی داماد است
باید که گره زنند ده- بیست درخت!
***
گل می‌باید که فکر چاقچور کند
اندام و جمال خویش مستور کند
جای فمنیسم و ابتذال و غیره
بایست که چشم دشمنان کور کند!
***
بلبل باید که فکر خود جور کند
چشم و دل خود ز روی گل دور کند
گر می‌خواهد صدای او پخش شود
باید که نود درصد سانسور کند!