شعر طنز حمید آرش آزاد
بو ایل قار آلتدادا قالسا بیزیم بو عید سعید
«رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید»
ائوین کرایه‌سینی گؤرمور آیلیغیم، دئییره‌م:
«وظیفه گر برسد، مصرفش گل است و نبید»!
گؤروب آری- کپه‌نک چوْخ چوْخ شولوق سالیب باغدا
«فغان فتاد به بلبل،- نقابِ گل که کشید؟!»
اصول رعایت اوْلور باغدا، اوْلمایین نگران
«به گرد عارضِ بُستان، خط بنفشه دمید»
یقین‌کی، بیزکیمی بیر کارمندایمیش، پولسوز
«هر آن که سیبِ زنخدانِ شاهدی نگزید»
علف دویونله‌مه‌ین «سیزده»ده، یار تاپماز
«به راحتی نرسید آن که زحمتی نکشید»!
گئده‌نده ائلچی‌لیگه، قوْی آنان‌دا گلسین، اوْغول!
«که گم شد آن که در این ره به رهبری نرسید»
خیال ائتمه‌کی، چوْخ آزدیر ائولی‌لیک خطری
«که پیشِ آهویِ این دشت، شیرِ نر بدوید»!
باهارین ایلک آیی، پولسوز گؤزونده، چوْخ اوزانار
«که نیست بادیه‌ی عشق را کرانه پدید»
نه بوْرج وئریر بیزه دوستلار، نه نسیه اصناف‌لار
«مگر نسیمِ مروّت در این چمن نوزید؟!»
ساتیلدی هر زادیم، اگنیمده کؤهنه شالوار وار
«که پیرِ باده فروشش به جرعه‌ای نخرید»
دئیه‌نده: «پولسوز اوْلور شاعر آی داداش! اینانین
«که رفت موسم و، «حافظ» هنوز مِی نچشید»!
«شراب نوش کن و جامِ زر به «حافظ» بخش»
بئله کرامتی، «آرش» ائده‌ر کاغیذلارا نقش
برجسب : | ايميل: news@.ir | شماره پيامک:000 |
|