باخ اتین قیمتینه کار- کاسبین وضعینی دوی
«ساقیا! سایه ی ابر است و بهار و لب جوی»
ایکی یوز آیلیغیمیز دیر، نئچه یوزائو کیراسی
«من نگویم چه کن، ار اهل دلی، خود تو بگوی»
چون کی چاتدن مقاما بوشلا تظاهر- ریانی
«از در عیش در آی و به ره زهد مپوی»
جیره بندلیک اولونورسو؛ یوما چوخ ال- اوزونو
«دلق آلوده ی صوفی به می صاف بشوی»
پارتی بازلیق ائله ائل- طایفانی میندیر مقاما
«بیخ نیکی بنشان و گل توفیق ببوی»!
الین اولدوقجایئی- آرتیر زمانا اولما امین
«ای جهان دیده! ثبات قدم از سفله مجوی»
بو قدر وعده- وعید دوغرولا بیلمز، داداشیم!
«زان که هرگز گل و نسرین ندمد زآهن و روی»
دئدین «آرش»! کی: آلار مدرسه لر شهریه
«آفرین بر نفست باد که خوش بر دی بوی»
«گفتنی از «حافظ» ما بوی ریا می آید»
نه بیلیم؟ ایسته ییر او آرتا مقامی شاید!