در حاشیه شهر تبریز به دور از نگاه‌ها، عده‌ای از ورشکستگان سیاسی، که حالا فهمیده‌اند در داخل کشور و نه در خارج از کشور جایگاه و پایگاهی ندارند این بار کودکان خانواده‌های محروم را وسیله‌ اهداف و اغراض خویش ساخته‌اند.

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز،خانه کودک تبریز همچنانکه سال گذشته در این خبرگزاری مطرح شد، به محفلی برای دور هم نشستن ورشکسته‌گان سیاسی و ادامه فرآیند احیای یک ملیت سیاسی بین‌المللی تبدیل شده است.

در این زمینه هر چند عده‌ای با قسم‌های حضرت عباسی خواستند این موضوع را انکار کنند و هیات مدیره هم تا حدی خود را از موضوع مبرا می‌دانست اما در اواسط مهرماه سال‌جاری یکی از عناصر ورشکسته سیاسی فعال این تشکل به نام «امید اقدمی» که به کشور ترکیه متواری شده، دم‌خروسی است که بیرون زده و اطلاعات این خبرگزاری را رسماً تایید می‌کند.

بنابراین لازم است نهادهای نظارتی دقت بیشتری روی تشکل‌های به اصطلاح مردمی داشته و از تروج افکار منحط به خصوص در بین کودکان جلوگیری کنند.

گزارش فارس حاکی است، خبرگزاری فارس در هفدهم مهرماه سال ۹۵ در خبری با تیتر «درد دل تعدادی از اهالی منطقه حاشیه‌نشین تبریز/ ورشکسته‌گان سیاسی در حاشیه شهر تبریز چه می‌کنند/ این بار به بهانه «حمایت از کودکان» را منتشر کرد.

در این گزارش آمده بود: در حاشیه شهر تبریز به دور از نگاه‌ها، عده‌ای از ورشکسته‌گان سیاسی که حالا فهمیده‌اند نه در داخل کشور و نه در خارج از کشور جایگاه و پایگاهی ندارند، این بار کودکان خانواده‌های محروم را وسیله‌ اهداف و اغراض خویش ساخته‌اند.

یک خانه دو طبقه پر زرق و برق کودک‌پسند، البته ادعاها و شعارهای جذاب و خوشایند،تمام چیزی است که در نگاه اول به چشم دوست‌داران حقوق کودک می‌خورد، انجمنی که به گفته یکی از والدین کودکان وضعیت غریبی را به منطقه تحمیل کرده است اما در واقعیت چه می‌گذرد خدا می‌داند.

این ورشکسته‌گان سیاسی بدون پایگاه داخلی و خارجی، این بار کودکان خانواده‌های محروم را وسیله‌ اهداف و اغراض خویش ساخته‌اند کودکانی که گاه نقش پوشش فعالیت‌های آنها را بازی می‌کنند و گاه به چشم سرباز و نوچه جریانات ورشکسته به آنها نگاه می‌شود.

“اول به ما وعده کلاس‌های کمک آموزشی و کمک‌های مادی و تحصیلی را دادند اما بعدها دیدیم خبری از این چیزها نیست فقط چند پیرمرد،دختر و پسر اطراف بچه‌ها هستند و وقت بچه‌ها هدر می‌رود.”

این حرف‌های تعدادی از والدین همین کودکان است که با هیچ پیش فرض و غرضی اما با اعتماد به ادعاها، فرزندشان را به دست “عمو‌ها” و “خاله‌های” خود‌خوانده سپرده‌اند و مانند تعداد زیادی از والدین بعدها با اتفاقات و حرف‌های متناقضی برخورد کرده‌اند.

آموزش‌های مستقیم و غیرمستقیم ایدئولوژ‌یک تاریخ گذشته به کودکان و برخوردهای ساختارشکن و زننده از سیگار کشیدن دختران مربی تا جدی نبودن مسئله حجاب در انجمن، تصویر دقیق‌تری از ماهیت واقعی انجمن را به والدین سرخورده نشان داده است.

تمام سؤال و مطالبه والدین یک نکته مشترک است، «آیا چون در حاشیه‌ایم مجوز هر مسئله و عملکردی در منطقه ما صادر می‌شود؟»