بارها گفته شده که «تبریز ۲۰۱۸» یک موضوع محدود به جغرافیای تبریز و آذربایجان‌شرقی نیست. پنجره‌ جدیدی است که از شمال غرب کشور گشوده تا اقتصاد گردشگری و ارتباطات بین‌المللی کشور را تقویت کند. اما متاسفانه از زمان طرح این موضوع تا همین امروز، این فرصت طلایی، با حداقل ضریب از سوی مسئولان دولتی و ملی همراه بوده‌است.

طبق آن‌چه رئیس کمیسیون بودجه شورای اسلامی شهر اعلام کرده، بودجه ۷۵۰ میلیارد تومانی که دولت برای تبریز ۲۰۱۸ وعده داد بود، پس از کلی کش‌وقوس به ۱۰ میلیارد تومان -آن هم از هزینه‌های جاری میراث فرهنگی- رسیده‌است! کاهش ۷۰ برابری بودجه دولتی تبریز۲۰۱۸، به خصوص این روزها که بحث داغ بودجه سال ۹۷ و برخی ردیف‌های عجیب و غریب آن، مطرح است، بیشتر به چشم می‌زند. سوال این‌جاست که چه اتفاقی افتاده که بخش‌های مختلف ملی، از کنار فرصتی چنین بین‌المللی راحت عبور می‌کنند؟ متاسفانه این بی‌اعتنایی، در حوزه رسانه، نمود بارزی دارد. اگرچه حمایت صدا و سیمای مرکز آذربایجان‌شرقی و سیمای سهند، از مزیت‌های ارزشمند مدیریت شهر به ویژه در برنامه‌های «تبریز ۲۰۱۸» است، اما این همت و همراهی، در شبکه‌های سراسری و ملی به چشم نمی‌خورد. وضعیت اقتصادی رسانه ملی در سال‌های اخیر، موجب شده آنتن‌فروشی، به یک عادت رایج در صدا‌و‌سیما تبدیل شود. طوری که حتی، بدیهی‌ترین وظایف این مجموعه نیز با نگاه اقتصادی همراه شده‌است. برنامه دورهمی شبکه نسیم، نماد آشکار این جهت‌گیری نادرست است. برنامه‌ای که در اوج ساعت مخاطب‌پذیری، بناهای تاریخی شهرهای مختلف کشور را در پس‌زمینه خود مطرح می‌کند اما کوچکترین پرداختی به تبریز ۲۰۱۸ و مهم‌ترین رویداد گردشگری کشور ندارد. سازندگان این برنامه را زیاد در این خصوص مقصر نمی دانم. اما از مدیران و ناظران رسانه ملی انتظار می‌رود برنامه‌سازان خود را توجیه کنند. چرا باید برنامه‌ای، تا این حد خودسر باشد که محتوای رسانه را به بحث سود و زیان گره بزند؟ برنامه‌های صدا و سیما، تیغ دولبه‌ای است که یک لبه آن وحدت و مودت ملی است؛ لبه دیگر آن دلخوری و یاسی است که می‌تواند در بخش‌هایی از جامعه حاکم شود. رپورتاژ رسانه‌ای، در جهان امروز امری پذیرفته و رایج است، اما این نگرش نباید رسالت اصلی صداوسیما را که همان حمایت از رویکردهای کلان ملی است، منحرف کند.

تلویزیون می‌توانست تبریز ۲۰۱۸ را به یکی از نقاط اوج گردشگری، فرهنگی و اقتصادی کشور تبدیل کند؛ اما این رویداد، از نگاه برنامه‌سازان جعبه جادویی، یک موضوع تشریفاتی است. صداو‌سیما غرق در برنامه‌های کم‌محتوا و نازلی است که عمدتاً جنبه سرگرمی و تفنن دارند. برنامه‌ای که ماندگاری فرهنگی داشته و هدایت فکری و رفتاری جامعه را در پی داشته باشد، جایی در صدا و سیما ندارد. تبریز ۲۰۱۸ می‌آید و می‌گذرد، اما نحوه مواجهه رسانه‌ ملی و سایر دستگاه‌های کلان مورد قضاوت نسل‌های آتی قرار خواهد گرفت.

میراعتماد عمادی

مدیرکل روابط عمومی و بین‌الملل شهرداری تبریز