اورژانس هر بیمارستان اولین مکان مراجعه بیماران بدحال است که باید در حداقل زمان بهترین خدمات درمانی را دریافت کنند، از این رو باید از استاندارهای قابل قبولی برخوردار باشد.

به گزارش پایگاه خبری بامدادتبریز به نقل از فارس، اورژانس بیمارستان‌ها به عنوان «گرانیگاه» یک مرکز درمانی محسوب می‌شود. زیرا بیمار در اولین گام به این بخش مراجعه می‌کند و می‌خواهد از خدمات درمانی فوریتی برخوردار شود.

ساعت حدود ۲۱:۳۰ به دلیل درد شدید در پهلوی یکی از اعضای خانواده به نزدیک‌ترین بیمارستانی که در سر راهمان بود مراجعه کردیم.

بیمارستان امام رضا(ع) بیمارستانی که در سال ۱۳۸۶احداث شده است محل مراجعه ما می‌شود، وارد بخش اورژانس شدیم، جلوی درب ورودی اورژانس ازدجام زیادی بود، انگار چند مورد تصادفی آورده بودند.

از کنار جمعیت عبور کرده و وارد سالن اورژانس شدیم، از همان ابتدای ورود می‌شد تفاوت هوای بیرون و داخل بیمارستان را حس کرد. هوایی نامناسب که حتی نیم ساعت نیز نمی‌شد آن را تحمل کرد ولی چه می‌شد کرد، درد امان بیمارمان را بریده بود و هر جور بود باید درمان می‌شد.

قسمت پذیرش با یک بی‌نظمی محسوس موجب کلافگی آدم می‌شد، به هر سختی بود تشکیل پرونده داده و به اورژانس داخلی راهنمایی شدیم.

جلوی باجه تسویه همچنین صندوق انبوهی از جمعیت بود و آن چیزی که بیش از همه نبودش احساس می‌شد، نیمکت یا صندلی بود که همراه بیماری که از خستگی نای ایستادن روی پاهایش را ندارد، لختی هر چند کوتاه روی یکی از آنها استراحت کند.

آنچه که بیش از بوی نامساعد محیط، انسان را آزرده می‌کرد، بی‌نظمی خاص حاکم بر سالن‌ها بود، بیماران در کنار دیوارها روی برانکاردها به صف خوابیده بودند. مردی هیکلی به پشت روی تخت کنار سالن دراز کشیده بود و خراش‌های عمیق روی بازوانش حکایت از یک درگیری با چاقو می‌داد،صحنه‌ای ناخوشایند که انسان را مجبور به دیدنش می‌کرد و گریزی از دیدنش نبود.

بخش اورژانس داخلی نیز حال و روزی بهتر از سالن‌ها نداشت.از کنار دیوارها به ترتیب بیماران روی تخت‌ها دراز کشیده بودند و بوی نامساعدی از تمام فضا استنشاق می‌شد.

مسئله تهویه در بیمارستان‌ها از اصول اولیه اداره این مراکز درمانی است و انواعی دارد که از آن جمله تهویه طبیعی از طریق پنجره‌ها همچنین تهویه مکانیکی است که من در این بیمارستان لااقل در بخش اورژانس هیچ کدام آنها را ندیدم چون اگر می بود این چنین بوی ناخوشایند انسان را نمی‌آزرد.

تجربه شخصی که از این سه ساعت حضور در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا(ع) به دست آمد، این بود که درست است کادر درمانی بیمارستان از هیچ تلاشی در بهبود بیماران خود دریغ نمی‌کردند اما متاسفانه بیماران در هنگام ورود به این بیمارستان مجبورند با یک محیط کاملا آلوده از لحاظ هوایی و تهویه روبه رو شوند که به گمانم توقف نیم ساعته آنان نیز موجب گرفتن واگیر بیماری‌های جدید می‌شود، خصوصا برای همراهان بیماران چه برسد به خود بیمار.

از طرف دیگر به این مسئله باید اشاره کرد که شهرمان در آستانه اتفاق تبریز ۲۰۱۸ آیا نباید برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر و منظم‌تری را در چنین مواردی انجام دهد؟ کافی است یک فرد غریبه از کشور دیگر پایش را در این چنین بیمارستان‌هایی بگذارد و با این اوضاع و احوال پریشان مواجه شود، آن وقت سال‌ها برنامه فرهنگی و …نیز نخواهد توانست دیدش را نسبت به شهر تبریز همچنین ایران عوض کند.

نگارنده: فاطمه داداشی