بر لب آمد گر ز بى‏ پولى تو را جان، غم مخور
یا تو را در زندگانى نیست سامان، غم مخور
گر چه آزادند دزد و رانت‏خوار و مختلس
در عوض روزنامه‏ چى باشد به زندان، غم ‏مخور
قیمت گور و کفن هرچند بالا مى ‏رود
در مقابل، نرخ انسان هست ارزان غم مخور
اى که دارى مدرک لیسانس و خدمت کرده ‏اى
عرضه کن سیگار در کنج خیابان، غم مخور
گرچه دانشگاه آزاد از تو میلیون ‏ها گرفت
لیک یک شاهى نیارزد مدرک آن، غم مخور
چون جراید جمله تعطیل موقّت )!( مى ‏شوند
چیزهاى دیگرى آید به میدان، غم مخور
نوبت فرزندسالارى رسید، اى زن ‏ذلیل
پس خانم هم نیست در این خانه سلطان، غم مخور
روزگارى در کویر و غیره سدها ساختند
گر به جاهاى دگر بارید باران، غم مخور
مصلحت را مى ‏دهد تشخیص، از ما بهتران
صحبت از مجلس نکن، بهر وکیلان غم مخور
گر جناحى ناگهان ترمز برید و تند رفت
چون از اوّل کنده بود از جاى، فرمان، غم مخور
«آرش»! اینجا تا به قبرستان دو فرسنگ است، لیک
«هیچ راهى نیست کان را نیست پایان، غم مخور»