یک سال دگر ز عمر ما آمد سر

اسباب کشیدیم به یک سال دگر

چون خودرو ملی قراضه، ما نیز

باز افتادیم یک مدل پایین‌تر!

*

در اول عید سال چون شد تحویل

آورد هجوم لشکری از فامیل

یک ساعت بعد، خانه‌ام شد خالی

از میوه و شیرینی و پول و آجیل!

*

هر چند که داده شد بسی وعده‌ی گنج

شد عیدی ما یکصد و هفتاد و پنج

امسال هم ار نشد برایت تنبان

شرمنده‌ام، ای فاطی‌جان! از بنده‌ نرنج!

*

یک پاره حقوق و عیدی شندرغاز

کردند ز جیبم شب عیدی، پرواز

ای وای! که باز ماه فرودین است

ماهی که دراز گشته چون گردن غاز

*

در سال جدید نیز، مانند پار

خواهند نمود لطف‌های بسیار

سرتاسر سال، وعده‌ی مسئولان

صبحانه شود به ما و شام و ناهار!

*

در دشت، چو «سیزده» نشیند بر تخت

افتند همه دخترکان یاد بخت

لیکن حالا که قحطی داماد است

باید که گره زنند ده- بیست درخت!

*

گل می‌باید که فکر چاقچور کند

اندام و جمال خویش مستور کند

جای فمنیسم و ابتذال و غیره

بایست که چشم دشمنان کور کند!

***

بلبل باید که فکر خود جور کند

چشم و دل خود ز روی گل دور کند

گر می‌خواهد صدای او پخش شود

باید که نود درصد سانسور کند!