این همه آه و فغان را از کجا آوردهای؟
سفرهی خالی زِ نان را از کجا آوردهای؟
زیرِ پوستِ خویش داری یکصد و چند استخوان
ای زرنگ! این استخوان را از کجا آوردهای؟
هر دم از جیبت، صدای سکّه میآید به گوش
ناقلا! این شش قران را از کجا آوردهای؟
در تنت تاب و توانِ اندکی مانده هنوز
مختصر تاب و توان را از کجا آوردهای؟
از گرانیها، فقط خوابی گران داری و بس
هر شب، این خوابِ گران را از کجا آوردهای؟
یک نفر پولی کلان خوردهست و تو فهمیدهای
ای شقی! فهم و گمان را از کجا آوردهای؟
تویِ خونت قند و روغن داری، ای اسرافکار!
این دو گنجِ شایگان را از کجا آوردهای؟
میدوی دایم به دنبالِ لباس و نان و آب
این دو تا پایِ دوان را از کجا آوردهای؟
بالش و فرشت، زمین است و لحافت، آسمان
ای توانگر! این و آن را از کجا آوردهای؟
از فروغِ ماه، روشن میشود کاشانهات
تو، چراغِ آسمان را از کجا آوردهای؟
پولِ باد آورده را خوردند رندانِ زمان
سهمِ تو باد است، آن را از کجا آوردهای؟
دیگران میلیاردها خوردند، نوشِ جانشان
تو بگو این جسم و جان را از کجا آوردهای؟
خفته بودی دوش زیرِ سایهی یک ساختمان
سایهی این ساختمان را از کجا آوردهای؟
گوییا در خوابِ خوش باغِ جنان را دیدهای
خوابِ خوش، باغِ جنان را از کجا آوردهای؟
معترف شو بر گناهانِ خود و، فوراً بگو
«آرش»! این طبعِ روان را از کجا آوردهای؟
برجسب : | ايميل: news@.ir | شماره پيامک:000 |
|