درمواجهه با عصرشب (بقول رضابراهنی)دردوران ارتجاع وابسته به غرب معلمین جوان نقش سازنده ای درباروری آگاهی قشرهای مختلف  وازجمله محصلین داشتند . مرحوم حمیدآرش یکی از این چهره ها بود که بدون جنجال درکناردرس دراین وادی می کوشید . هربار که عکس اورا می بینم یاد چهره تکیده ومغموم ولی پرانگیزه او با آن عینک همیشگی برصورتش می افتم که آن روز مقابل مدرسه رشدیه ملاقات کردم . بعدها که باهزارمکافات توانستم بصورت پادرهوا با دفتر ادبیات و هنر و جوانان رادیو آنهم در زمینه نقد و بررسی نمایشگاه و فیلم همکاری کنم یا شعربدهم نامه ای ازاو دریافت کردم که نمیدانم چه کرده ام .ایکاش روزی پیداشود که خاطره دارد .کار هرفرد را باید با توجه به زمان ومکان مربوطه ارزیابی کرد که تلاش او نیز در خور توجه و تحسین است …بعدها درشرایط جدید فعالیت خودرا توسعه داد که همگان تاحدودی بدان واقفند .یاد امسال اورا با یک شعر گرامی میدارم که تقدیم میکنم به همه آزادمردان و آزادزنان دنیا که خدا وخود را باور دارند و هیچ هم نوعی را فرودست تر از خود نمیدانند .

         بشر

از چه نومیدی بشر

تلخی رها کن !

همین امشب مهیا کن برای خود

مسیر روشن آینده ای بهتر

تو والایی

تو درسختی و دشواری

   چنان کوهی

اگر اندیشه ای روشن گزینی

همچنان درسر

 ازچه مایوسی درین سنگر !

تو بابیهودگی  پوچی  نداری ذره ای پیوند

توحق داری بساط تلخکامی را کنی پرپر ….!!

بهرام عظیم زاده قره باغی .تبریز