گفتم که: دیپلوم آلدیم. گفتا: بئکار قالارسان

گفتم: نه وقته‌جن بس؟ گفتا: نه قدر وارسان

گفتم: هله اومید وار دانشگاها گئدم من

گفتا: بو خام خیال‌دیر، قالسان بیر آز، قانارسان

گفتم: سراسری ده اوْلمازسا، واردیر آزاد

گفتا: قبولدا اوْلسان، آتش‌لره یانارسان

گفتم: اداره‌ی کار، دیبده منه تاپار ایش

گفتا: یوز ایل دوْلانسان، دیبده اؤزون تاپارسان

گفتم: جوان چاغیم‌دیر، ائولنمک ایستیرم من

گفتا: سفئه‌له‌دین لاپ، جاندان مگر بئزارسان؟

گفتم که: کؤنلوم ایستر ائوله ماشین آلام من

گفتا که: وقتلی یاتسان، رؤیاده سن آلارسان

گفتم: وزیر ـ وکیل‌لر، هئِی وعده‌لر وئریرلر

گفتا: نه قدر خامسان، بوْش سؤزلره اویارسان

گفتم: گَلَر اوجوزلوق دیبده بیزیم دیاره

گفتا: یوخو گؤرورسن، بیخود اومیدوارسان

گفتم که: وار سوادیم، استعدادیم، اراده‌م

گفتا: پولون کی یوْخدور، هر یاندا شرمسارسان

گفتم: بویور، گؤروم کی، بیر چاره وار، یا یوْخدور؟

گفتا: یوز ایل ده دؤزسن، بیر مطلبه چاتارسان

گفتم که: شاعرم من، وار شعره چوْخ علاقه‌م

گفتا: کی شعر یازسان «آرش» دالا قالارسان!