تو به من توپیدی
«و نمی‌دانستی»
«من به چه دلهره» و خواهش و عجز و لابه
به عموجان گفتم
که ژیانِ مدلِ عهدِ الاغِ خود را،
عصر آن روز به من قرض دهد
تا که با نامزدم ـ یعنی تو ـ
دو ـ سه ساعت، الکی،
گشتِ خُشکه بزنیم
***
نیم ساعت بعدش،
تویِ آن جاده‌یِ بیرون شهر
صد قدم مانده به پمپِ بنزین،
ناگهان ما دیدیم
باکِ ماشین خالی است!
***
من به تو گفتم:
عزیز!
پُشتِ فرمان بنشین،
تا که من هُل بدهم تا خانه.
و تو گفتی که:
مگر، پولِ بنزین هم در جیب‌ات نیست؟!
بنده ساکت ماندم!
***
تو سوارِ مینی‌بوسی شدی و برگشتی.
بعد از آن روز، حتّی
یک تلفن هم نزدی!
***
«سال‌ها هست که در گوشِ من،
آرام، آرام»
یک کسی می‌گوید:
تو که عاجز بودی
از خرید دو ـ سه لیتری بنزین،
تویِ آن ماشین، در خارجِ شهر
چه غلط می‌کردی؟!