اگر چه شصت سال شد زعمر پربهای تو

همیشه عمر نوح را طلب کنم برای تو

قصیده، مثنوی، غزل، تمام شعرهای من

هزار بار جای گل، بُود نثار پای تو

دل غمین و خسته را به وجد آورد همی

کلام حکمتانه و بیان دلربای تو

برون زسینه می‌برد دل به خون نشسته را

در این دیار بی‌کسی، نگاه آشنای تو

زسیر گلشن و چمن صفا فزون دهد به دل

زلالتر زآینه، به هر کجا، صفای تو

در این زمانه هر که را هزار پند می‌دهد

کلام خنده دار و بیت بیت طنزهای تو

چو «رنجی» ار چه برده‌ای زیاد خویشتن مرا
ولی زسر نمی‌رود برون دمی هوای تو