عزیز ادیب، شاعر و احساسلی دوْستوم، حمید آرش‌آزاد جنابلارینا

«آرش»‌ین طنزی وئریبدیر مِی و مینایه ده‌یَر

اوْنون هر باللی سؤزو، یوز مِی و مینایه ده‌یَر

آرشین هر غزلی گوللو گولوستان باغی‌دیر

شهرتی عرشه چاتیب، گنبدِ مینایه ده‌یَر

سانکی بال شهدی‌دی کامیندا ائلین دوزلو سؤزو

آرش اولدوزسا، گئنه دوْغروسو مین آیه ده‌یَر

گاه پوْزور، گاه‌دا قوْشور، گاه داغیدیب، گاه‌دا دوزور

یازیلا مدحینه یوز مطلب و مین آیه، ده‌یَر

سانجیری باللی دیل‌ایله، باریشارکن، کوسورو

وئریه بر بیر نَفَسی‌ایله دمِ عیسایه دَه‌یَر

گؤزلری سانکی بیر اولدوزدو، پاریلدار گئجه‌لر

بیر قاریش بوْی‌لا، وئریر هر قد و بالایه دَه‌یَر

نه‌دیر ایهام؟ نه ایما؟ نه کنایه؟ نه‌دی طنز؟

سؤزده آرش‌دی وئره‌ن عالی و اعلایه دَه‌یَر

بیر دَه‌یرلی کیشی، هر کس‌ده دَه‌یَر وار، تانییار

اوْ وئریب شهریارا، واحده، نیمایه دَه‌یَر

فرهادین اوْلسا کولونگو، «قلمین آرشی وار»؟

وئردی مجنون کیمی شیرین‌ایله لیلایه دَه‌یَر

آرشین وار ایپه‌کی، مخملی، دیباسی، شالی

خنجری، اوْخ- کمانی، پنبه و دیبایه دَه‌یَر

او جالیب عرشه، اوجالدیب اوْ، گؤیه طنز سؤزون

بیل، «نصیر»ا، اوْ وئریب هرگونه، هر آیه دَه‌یَر