تمرکز مطب پزشکان و مجتمع‌‌‌های پزشکی در خیابان ۱۷ شهریور تبریز علاوه بر سرگردانی بیماران باعث به وجود آمدن صحنه‌های نامناسب در این خیابان شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، سمانه دختر ۱۳ ساله‌ای است که در وسط خیابان ۱۷ شهریور تبریز از درد به خود می‌پیچد کلیه او سنگ‌ساز است و این مشکل به شدت او را می‌آزارد. سمانه انگار که خجالت دراز کشیدن در خیابان را متوجه نیست چرا که درد چنان به او فشار می‌آورد که همه چیز را از یاد برده است.

او به همراه پدر و مادرش برای معالجه از زنجان به تبریز آمده‌اند و از بد شانسی زمانی رسیده‌اند که پزشک متخصص مورد نظر آنها در دسترس نیست و به مسافرت رفته است.

فکرش را بکنید خیابان ۱۷ شهریور تبریز از اول تا انتها پر از درمانگاه‌های تخصصی، فوق تخصصی، مجتمع‌های رادیولوژی فک و صورت، مجتمع پزشکی، سی تی اسکن، مرکز تخصصی فیزیوتراپی، چشم پزشکی، آزمایشگاه‌های تخصصی تشخیص طبی، مرکز اگزایمر لیزر، مرکز فروش تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی، دندانپزشکی، سونوگرافی، ماموگرافی، مجتمع زنان و زایمان، داروخانه‌های مختلف و … است و هر روز که از این خیابان عبور می‌کنی با خیل انبوهی از بیماران مواجه می‌شوی که علاوه بر تبریز از شهرهای دور و نزدیک و استان‌ها و کشورهای همجوار و برای معالجه به این خیابان پناه آورده‌اند.

منظره خوشایندی نیست زمانی که بیماران نسخه به دست دنبال یافتن داروی خود یا در پی یافتن آدرس پزشک متخصص خود هستند و بدون هیچ راهنمایی مجبورند به تمام مراکز ذکر شده نگاهی بیندازند تا شاید زودتر به هدف مورد نظر خود برسند.

افشین بابایی زمانی که متوجه شد خبرنگارم و در صدد نوشتن مطلبی از وضعیت این خیابان هستم جلوتر آمد و گفت: به تمام نوشته‌هایت سرگردانی بیماران را اضافه کن و بنویس که علاوه بر گرانی حق ویزیت پزشکان که بیماران مجبور به پرداخت آن هستند زمانی که از شهرستان برای گرفتن نوبت تماس می‌گیریم اعلام می‌کنند که باید حضوری آمده و برای ماه‌ها بعد نوبت بگیری و به این ترتیب آواره و سرگردان این شهر می‌شوی.

منظره خوشایندی نیست وقتی می‌بینی خانواده‌ای به همراه بیمار خود ساعت‌ها قبل از آغاز به کار مجتمع‌های پزشکی آمده‌اند و در گوشه‌ای از خیابان بساط نان و پنیر و سبزی پهن کرده‌اند.

الیاس امینی از کردستان برای معالجه آمده است، می‌گوید: در این خیابان دریغ از یک آب سرد‌کن، دریغ از یک سایبان و دریغ از یک صندلی تا بیمارانی که ساعت‌ها قبل می‌آیند بتوانند از حداقل امکانات استفاده کنند.

وی افزود: زمانی که برای گرفتن نوبت تماس گرفتم منشی گفت «باید ساعت ۱۳ اینجا باشی در حالی که اکنون ساعت ۱۷ است ولی خبری از منشی و پزشک نیست.

امینی گفت: اگر به گونه‌ای باشد که تمرکز پزشکان در شهرهای بزرگ نبوده و آنها در تمام شهرها مستقر شوند ما نیز مجبور نیستیم با هزینه‌های گزاف از شهرستان راهی کلانشهرها شویم.

وی با اظهار ناراحتی از تمرکز مجتمع‌های پزشکی در یک نقطه شهر افزود: این مسئله مشکلات عدیده‌ای چون ترافیک خیابان‌ها، ارائه چهره کریه و زشت از این منطقه، شلوغی محیط، آلودگی هوا و .. را در پی دارد.

نرگس ساعدی، بانوی ۵۵ ساله‌ای است که از شهرستان بستان‌آباد برای درمان آرتروز زانو به پزشک مراجعه کرده است و دل خوشی از وضعیت ویزیت بیماران ندارد.

وی می‌گوید: عصر برای ویزیت به مطب پزشک رفتم، منشی برای ساعت ۲۳ شب وقت ویزیت داد، زمانی که در این ساعت مراجعه کردم با صحنه عجیبی مواجه شدم بیمارانی که از شهرستان آمده بودند زیلو پهن کرده و در راه پله‌ها نشسته‌اند و منشی هم گفت «با این وضع ساعت ۲ بامداد نوبتت می‌رسد و من با دیدن وضعیت از رفتن پیش دکتر منصرف شده و بازگشتم.»

ساعدی افزود: در کنار این موارد ظاهرا دکترها با آزمایشگاه‌ها و لابراتوارهای خاصی قرار داد بسته‌اند چون برخی از دکترها وقتی بیمار عکس مورد نظر دکتر را در محل و مرکزی غیر از آن مرکزی که دکتر گفته بود تهیه می‌کند قبول نمی‌کنند و آدرس آزمایشگاه یا مرکز خاص دیگری را در خیابان ۱۷ شهریور اعلام می‌کنند و در جواب اعتراض بیمار هم می‌گویند دستگاه‌های این مرکز پیشرفته بوده و عکس را بهتر نشان می‌دهد و در نتیجه بیماری که به غیر از ویزیت پزشک نیازی به آمدن به این خیابان ندارد آواره لابراتوار و آزمایشگاه خاص آن دکتر می‌شود.

رمز گشایی از دست خط بد پزشکان

معصومه محرمی که مادرش را برای معالجه به تبریز آورده است از این که در شهرهای کوچک امکانات پزشکی و دسترسی به دکترهای متخصص مانند شهرهای بزرگ نیست اظهار تاسف کرده و می‌گوید: با وجودی که اکثریت بیماران از شهرستان‌ها به تبریز می‌آیند اما هیچ کدام از این پزشکان در شهرستان‌ها مطبی ندارند که حداقل دو یا سه روز در هفته این بیماران را در شهرستان‌ها ویزیت کنند.

محرمی به نکته جالبی نیز اشاره می‌کند و آن ناخوانا بودن دست خط پزشکان است.

وی می‌گوید: نسخه‌ای که برخی دکترها می‌نویسند به قدری بد خط و ناخواناست که حتی تکنسین‌هایی که در داروخانه‌ها مشغول نسخه پیچی هستند نیز نمی‌توانند آن را بخوانند و ما بیماران به جای اینکه داروها را از نزدیک‌ترین داروخانه تهیه کنیم مجبوریم نسخه به دست به تمام داروخانه‌های مستقر در خیابان ۱۷ شهریور سر بزنیم تا شاید یکی از آنها از دست خط دکتر رمز گشایی کنند.

در کنار مشکلات پیش آمده برای بیماران، به وجود آمدن برخی صحنه‌ها نیز شهروندان تبریزی را آزرده خاطر می‌سازد که از جمله آنها سعید علیاری یکی از شهروندان تبریزی است که از دیدن برخی صحنه‌ها اظهار ناراحتی کرده و می‌گوید: خیابان ۱۷ شهریور یکی از خیابان‌های اصلی تبریز است و تعدد مراکز پزشکی و تجهیزات پزشکی باعث شده است علاوه بر بیماران تبریزی، بیماران زیادی از شهرستان‌ها به این مراکز مراجعه کنند و البته در این میان ما شاهد صحنه‌ها و پوشش‌های نامناسب در سطح شهر هستیم.

وی افزود: علاوه بر سرگردانی بیماران باید گفت بازار دست فروش‌ها نیز در این خیابان سکه است، دست فروشانی که در پیاده روی این خیابان بساط پهن کرده‌اند پیاده‌روها را به اشغال خود در آورده‌اند.

شهروند تبریزی اشاره می‌کند: ترافیک سنگین این خیابان در بعد از ظهرها خیابان‌های اطراف را تحت الشعاع قرار می‌دهد به گونه‌ای که بیماران ساعت‌ها در ترافیک مانده و رنج بیماری را تحمل می‌کنند.

زمانی که داخل مجتمع‌های پزشکی می‌شوی با مشاهده انبوه بیمارانی که در راه‌پله‌ها، راهروها، مطب‌ها و .. منتظر ویزیت هستند، بیش از پیش خداوند را به خاطر سلامتی خود شاکر می‌شوی.

اگر چه پیش از این رسانه‌های دیداری و شنیداری بارها و بارها از تمرکز مجتمع‌های پزشکی در این خیابان و تعدد مشکلاتی که برای بیماران به وجود می‌آید سخن گفته‌اند و در برخی موارد مدیران و مسئولان استانی بر رفع این تمرکز وعده داده‌اند اما هنوز مشکلات به قوت خود باقی است.

با این اوصاف و با در کنار هم گذاشتن انبوه مشکلات و مسائلی که بیماران مراجعه کننده به این مراکز با آن دست به گریبان هستند و جلوگیری از تمرکز بیش از حد مجتمع‌های پزشکی در یک منطقه لزوم ایجاد شهرک سلامت در این شهر ضروری به نظر می‌رسد.

در پایان باید گفت هم اکنون نزدیک ۲ هزار مطب بدون لحاظ مراکز آزمایشگاهی، در خیابان ۱۷ شهریور وجود دارد، این در حالی است که روز به روز به تعداد مجتمع‌های پزشکی و درمانی افزوده می‌شود با این حال هیچ یک از این مجتمع‌ها دارای پارکینگ عمومی نیستند و حتی روز به روز برخی از پارکینگ‌ها نیز تغییر وضعیت و کاربری می‌دهند.

این تجمع قابلیت و توانایی آن را دارد که جریان تردد شهری را مختل کند. حال اگر در نظر بگیریم که ده‌ها و بلکه صدها خودرو نیز از خارج تبریز برای پیگیری امور درمانی خود به این شهر و این خیابان مراجعه می‌کنند خود می‌تواند ترافیک این خیابان را قفل کند.

نگارنده: معصومه درخشان