سیاست اهلینه سئویله سئوین سین، آرتاجاق روزی
«ز کوی یار می‌آید نسیم بادِ نوروزی»
پاپیش یئل حزبینه، قورخما، مقامین گون- به گون آرتار
«از این باد ار مدد یابی، چراغِ دل برافروزی»!
«صلاحیت» کی «تایید» اولدو، کاندیدا بئله گولدو
«که زد بر چرخِ فیروزه صفیرِ بختش فیروزی»
دئییرله شورانین عُضوو بو گون لر چوخ اومیدسیز دیر
«مگر او نیز، همچون من، غمی دارد شب- روزی»!
بو یول رایین آز اولسا، آغلاما، چوخ کوسمه ملت دن
«که حکمِ آسمان است این، اگر سازی، وگر سوزی»!
بالام سان! ناصر الدین تک فرنگستان را چوخ قالما
«که بیش از پنج روزی نیست حکمِ میرِ نوروزی»
بو وضع ایله، گله ن دووره، سنه شهر اهلی وئرمز رای
«مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی»
صداقت له باخیلسا، سن اوزون ده چوخ مقصر سن
«که قارون را غلط ها داد سودای زر اندوزی»
تکبّر چوخ؛ چیخار، آزدیر؛ او دور گوزدن دوشورسن سن
«کزین بهتر عجب دارم طریقی گر بیاموزی»
اوتوردون شورا دا دورد ایل، ولی اویره نمه دین بیرزاد
«به مجلس آی کز «حافظ» غزل گفتن بیاموزی»!
«به بستان رو که از بلبل زبورِ عشق گیری یاد»
سن «آرش»! شورا دا یوخ سانن دئمه تئز- تئز: منم اوستاد!