به نظر می‌رسد بحث تعطیلات تابستانی و غنی‌سازی اوقات فراغت دانش‌آموزان هیچ‌وقت دغدغه مدیران کشور نبوده است و ظاهرا آنها مسائل خیلی مهم تری دارند که نمی توانند برای این موضوع بپردازند، برنامه دولتمردان تنها در سخنرانی خلاصه می‌شود، غافل از این که دیگر سخنرانی‌های بی‌مفهوم خواهانی ندارد.

به گزارش پایگاه خبری بامدادتبریزبه نقل از فارس، با پایان یافتن امتحانات پایان ترم دانش‌آموزان باز هم موضوع تکراری و نخ‌نمای اوقات فراغت دانش‌آموزان بهانه‌ای می‌شود که مسوولان در این باره سخنرانی‌ای عریض و طویل سردهند و خانواده‌ها را به پرکردن اوقات فراغت دانش‌آموزان به بهترین نحو ممکن تشویق کنند، فارغ از این که وقتی نهاد مشخصی برای ساماندهی و پیگیری امور فراغت دانش‌آموزان در کشور وجود ندارد، چگونه می‌توان استفاده بهینه‌ای از اوقات فراغت داشت.

در این میان خانواده‌ها نیز تنها فکرشان متمرکز این نکته است که فرزندان خود را در کلاس‌های مختلف ثبت‌نام کنند.

حالا بماند که بسیاری از دانش‌آموزان در طول سال از این کلاس‌ها بهره‌مند هستند و البته ثبت‌نام کردن فرزندان در انواع کلاس‌های آموزشی، زبان، ورزشی، هنری و …مستلزم هزینه‌ای زیادی برای والدین است و دغدغه مالی را بین والدین به شدت افزایش می‌دهد.

صحبت کردن با والدینی که موافق رفتن فرزندانشان در کلاس‌های آموزشی هستند، نشان می‌دهد تنها راهکاری که به ذهنشان می‌‌رسد، همان کلاس‌های آموزشی و تقویتی درس‌های سال آینده است که در تابستان این فرصت فراهم می‌شود.

مهدیه امیری، مادر دو فرزند است که با پایان یافتن مدارس نمی‌داند برای اوقات فراغت فرزندانش چه برنامه‌ای داشته باشد.

وی به خبرنگار فارس می‌گوید: اگر در ماه‌های آخر سال تحصیلی از سوی آموزش و پرورش برنامه و راهکاری برای سه ماهه تابستان دانش‌آموزان تدارک دیده شود، بسیاری از نگرانی‌های والدین حل می‌شود.

این مادر افزود: فرزندانم در طول سال به کلاس زبان انگلیسی و موسیقی می‌روند و من اکنون نمی‌انم برای سه ماه تابستان آنها چه راهکاری داشته باشم.

امیری ادامه می‌دهد: به نظر می‌رسد برنامه تعطیلات تابستانی هیچ‌وقت دغدغه مدیران کشور نبوده است و آنها مسائل خیلی مهم‌تری دارند که نمی‌توانند برای این موضوع بپردازند. برنامه دولتمردان تنها در سخنرانی خلاصه می‌شود، غافل از این که دیگر سخنرانی‌های بی‌فهوم خواهانی ندارد.

قاسم صالح‌زاده یکی دیگر از والدینی است که موضوع اوقات فراغت فرزندانش برای او مهم است، معتقد است بین نهادهایی همچون آموزش و پرورش و سازمان ورزش و جوانان هماهنگی‌های لازم وجود ندارد چرا که اگر این نهادها با همدیگر ارتباط خوبی داشتند، می‌توانستند تصمیمات و راهکارهای مهمی در این زمینه اتخاذ کنند.

وی با اشاره به این که همه نهادها و دستگاه‌ها در این موضوع مسوول هستند، اضافه کرد: بعضی از افراد اوقات فراغت را مخصوص ایام تابستان می‌دانند و برنامه‌های هر چند کوتاه مدت را فقط برای سه ماه تابستان در نظر می‌گیرند.در حالی که باید برنامه‌های مدونی در این زمینه پیشنهاد شده و به صورت عملیاتی درآید،بعد از اتمام سه ماهه تابستان پرونده اوقات فراغت برای همیشه بسته می‌شود و می‌رود تا یک سال بعد که دوباره بازگشایی می‌شود.

صالح‌زاده، رسیدگی به امور فراغت دانش‌آموزان را تنها وظیفه آموزش و پرورش نمی‌داند و معتقد است: زمانی که دانش‌آموزان سه ماه در تابستان بیکار هستند، مطمئنا آنها در خیابان با افراد مختلف معاشرت کرده و در معرض انواع آسیب‌ها قرار می‌گیرند در نتیجه باید گفت موضوع اوقات فراغت یک موضوع اجتماعی است که همه نهادها باید دست به دست هم داده و در این باره تدابیر ویژه‌ای اتخاذ کنند.

در این میان مادرانی که شاغل هستند و فرزندان آنها در خانه تنها می‌مانند، مشکلات و دغدغه بیشتری در این ایام دارند.

وقتی فرزندم در خانه تنهاست، همیشه نگران او هستم

پیرایش، یکی از مادران شاغل است که با تعطیل شدن مدارس نمی‌تواند برای تمام روزهای هفته فرزندش برنامه مناسبی داشته باشد.

وی می‌گوید از اینکه فرزندم را هر روز خانه مادر یا خواهرم بگذارم، خجالت می‌کشم از اینکه هر روز آنها را به دردسر بیندازم، احساس ناراحتی می‌کنم ولی چاره دیگری ندارم، به خاطر سه ماه تابستان نمی‌توانم کارم را برای همیشه از دست بدهم. بنابراین ناچارم اگر دو روز فرزندم را در کلاس‌های متفرقه ثبت‌نام کنم، بقیه روزها را نزد مادرم بگذارم.

این مادر شاغل ادامه داد: مشکلات اقتصادی جامعه باعث شده است که زنان نیز همراه مردان کار کنند و با اشتغال زنان این نوع مشکلات نیز در پی آن به وجود می‌آید که باعث ناراحتی خانواده‌ها می‌شود.

وی اضافه کرد: وقتی فرزندم در خانه تنهاست، همیشه نگران او هستم و این موضوع راندمان کاری را کاهش می‌دهد و از سوی دیگر وقتی کارفرما، مسوول یا مدیرکل نهاد دولتی نیز برای گرفتن مرخصی اجازه نمی‌دهد، در کنار آن برای دورکاری نیز موافقت نمی‌کند، این موضوع نیز سیستم عصبی فرد را مختل می‌کند.

وقتی فرزندانم در کلاس هستند، خیالم راحت است

مهری عظیمی، یکی دیگر از مادران شاغل است که برای ایام فراغت سه فرزند خود کلاس‌های آموزشی متفرقه را راهکار مناسبی دانسته و می‌گوید: هرچند که هزینه کلاس‌های تابستانی خیلی گران است ولی خانواده‌هایی همچون ما مجبور هستیم با این کلاس‌ها بسازیم.

وی اضافه می‌کند: وقتی فرزندانم در کلاس هستند، خیالم راحت است که یک فرد بزرگتر بر آنها نظارت می‌کند و هوای آنها را دارد و در خانه مشغول بازیگوشی و شیطنت نیستند که خدای ناکرده یک خطایی هم بخواهد رخ دهد.

عظیمی تصریح کرد: هر چند که خودم نیز سعی می‌کنم با مدیریت زمان زودتر به منزل برسم ولی در حالت کلی نمی‌توان فرزندان را در خانه تنها گذاشت و برنامه‌ای برای آنها تدارک ندید.

یکی دیگر از موضوعات مرتبط با اوقات فراغت دانش‌آموزان و کلاس‌های متفرقه که فرزندان در آن ثبت‌نام می‌کنند، مربوط به چالش خانواده‌ها و هزینه سرسام‌آور شهریه این کلاس‌هاست چرا که بسیاری از متولیان برگزاری کلاس‌ها فرصت را غنیمت شمرده و از آشفته بازار کلاس‌های اوقات فراغت به دنبال سودجویی هستند.

بنابراین خانواده ها نیز نمی‌توانند فرزندان خود را در کلاس‌های آموزشی یا هنری ، علمی و …‌ثبت‌نام کنند و البته در کشور ما با توجه به وضعیت اقتصادی که تعداد این خانواده‌ها نیز کم نیست، باید برای این قشر از افراد جامعه برنامه‌های اوقات فراغت ویژه ای برای آنها ترتیب داد.

موازی‌کاری‌های نهادها و ارگان‌ها نیز یکی از چالش‌هایی است که در پیشبرد اهداف غنی‌سازی اوقات فراغت دانش‌آموزان به چشم می‌خورد.

بسیاری از نهادها در امر غنی‌سازی اوقات فراغت، خود را متولی امر می‌دانند ولی جزیره‌ای عمل کردن این نهادها باعث می‌شود دانش‌آموزان همچون توپ فوتبال در زمین هرکدام از این نهادها به همدیگر پاسکاری شوند.

اجرای برنامه‌های مجزا در حوزه غنی‌سازی اوقات فراغت چگونه میسر خواهد شد؟ این سوالی است که شاید جواب‌های بسیاری بتوان به آن داد، شاید هم هیچ جوابی برای آن وجود ندارد.

شنیدن صحبت‌های دانش‌آموزانی که در طول سال تحصیلی علاوه برکلاس‌های مدرسه در انواع کلاس‌های آموزشی نیز ثبت‌نام کرده‌اند، جالب است.

امین، دانش‌آموز کلاس هفتم است که در این خصوص به فارس گفت: چرا پدر و مادرها دست از سر ما برنمی‌دارند، دیگر خسته شدم از این همه کلاس، یک کلاس تمام نشده ،باید بروم سراغ آن یکی کلاس، من در طول سال تحصیلی علاوه بر کلاس جبرانی و تقویتی ریاضی، علوم و کلاس‌های آزاد زبان، به کلاس دیگری نیز می‌رفتم.

وی افزود: من و بقیه دوستانم که شرایطی مشابه من دارند، دیگر نمی‌خواهیم در این سه ماه تابستان کلاس برویم، می‌خواهم فقط بازی کنم، بازی رایانه‌ای و بازی جسمی و حرکتی، دیگر کلاس درسی کافی است، می‌خواهم به کلاس ورزشی بروم.

یاسر، یکی دیگر از دوستان “امین” است که از در راه کلاس زبان انگلیسی هستند که نظر او را نیز در این باره جویا می‌شوم و یاسر می‌گوید: دوست دارم در این سه ماه تابستان به یک کلاسی بروم که بتوانم یک حرفه و مهارت یاد بگیرم، مهارتی که بتوانم با آن کار کنم و صاحب درآمد شوم.

وی ادامه می‌دهد: این همه مطالب را به صورت تئوری در حافظه نگهداشتن مشکل است، وقتی فرد این همه مطالب را با یک کار عملی می‌آموزد، چه لزومی دارد این همه کلاس‌های مختلف رفتن اجباری باشد.

یاسر،رفتن به مسافرت،کوهنوردی،کلاس‌های شنا و فوتبال را از جمله علاقه‌مندی‌های خود اعلام کرده و می‌گوید: دوست دارم در این سه ماه تعطیلی حسابی دنبال کارهایی که دوست دارم بروم، بدون اینکه برای انجام کاری مجبور باشم یا خانواده بخواهند که مرا به اجبار در کلاس خاصی ثبت‌نام کنند.

باید توجه کرد، اوقات فراغت موضوعی است که در طول سال باید به آن اهمیت داده شود و برای این کار باید ابتدا ظرفیت‌های موجود شناسایی شود.

غنی ‌کردن اوقات‌ فراغت جوانان یکی از دغدغه‌های اصلی خانواده‌هاست که با فرارسیدن فصل تابستان پررنگ‌تر می‌شود و در این میان دو گروه نوجوان و جوان از مدیریت نشدن این حوزه بیشترین آسیب را می‌بینند.

گزارش از معصومه درخشان