گر که شوم انتخاب، فیل هوا می کنم

بهرِ همه مردمان، برج بنا می کنم

می شکنم شاخِ غول، مُفت، نه با زورِ پول

از اوتاوا، تا سئول، بنده شنا می کنم

می پزم آشِ انار، چاشنی آن خاویار

صحبتِ دوغ و خیار، در همه جا می کنم

تا ببرد بر تو رشک، ریزد از این رشک، اشک

پیش رقیبِ تو، کشک، تویِ غذا می کنم

چون دو هزارو سه شد، لیف کم از کیسه شد

وضع رقیبان «سه» شد، بنده صفا می کنم!

نامِ مرا، ای عزیز! گر بنویسی تمیز

من به جهان، از پریز، برق عطا می کنم

می دهمت یک رطب، تا که بکوبی به لب

بعد تو را روز و شب، بنده دعا می کنم

ای که تو مردِ رهی، رای به من گر دهی

قدَّ تو سروِ سهی، چهره، سها می کنم

ای گل من، ای صدوق! می دهمت من حقوق

بعد کمی حقَّ بوق بر تو ادا می کنم

می کشم هر کوچه، گاز، می شود ارزان، پیاز

می زنم آهنگ جاز، شور و نوا می کنم

باز کنم بختِ تو، تازه کنم رختِ تو

نرم کنم سختِ تو، بین که چه ها می کنم

گر بدهی رای را دینِ تو گردد ادا

جیبِ تو را این هوا «!» پُر ز قاقا می کنم

«آرش» اگر این میان خواست گشاید دهان

بر دهنش بی گمان، مشت رها می کنم